Şu dünya dediğin boştan ibaret

Yaradana kulluk insan'dır eden
O zaman kadim ol ahd-ü peymânda
Ruhuyat uhrevi topraktır beden
Emanet bu canı koyma ziyanda

Rahmani Rahimdir dedi nebiler
Kurtuluşa eren Rabbim dediler
Rahmeti olmadan hangi yüz güler
Cenettin müjdesi vardır Kurânda

Hakim ol nefsine içme zehrini
Temiz tut her zaman gönül şehrini
Kaptırma şeytana iman mührünü
Nirân'a yazarlar adın divanda

Çirkini güzeli alemi ibret
Birisi tamu'dur birisi cennet
Şu dünya dediğin boştan ibâret
Dü cihan meyvesi tevhit imanda

Kudretten renk alır bu kara toprak
Aşkın hakk'a olsun yeşersin yaprak
Beşikten mezara kadardır durak
Var mı baki kalan fani cihanda

Hazana dönmesin yaz baharımız
Kışın iyileşmez yürek yaramız
Bugün yarın derken gelir sıramız
Kurtuluşun yolu hepsi Sübhanda

Kul Tuncay'a kalmaz fani bu hayat
Mevlâ'ya kavuşmak sabır sadakat
Her can mevt olacak diyor hakikat
Ecel gelir canı alır bir anda...