Su Damlası Şiiri - Raqif Fatullayev

Ruhum bedenimden çıxır xebersiz
Yaş içime axır,gözden xebersiz
Men de olacağam dertsiz kedersiz
Bir üzüme baxsa,bir görse meni

Eşidib derdimi coşar dalğalar
Sahile çarparken,ağlar qayalar
Ya Reb bele derde qelb mi dayanar
Derdinden ölerken,görmedi meni

Qarşımda görürem melek üzünü
Heryerden görürem ala gözünü
Bir kelme eşitsem sevgi sözünü
Yeniden dirilder, yaşadar meni

Denizler,deryalar olur hemdemim
Sanki ile dönüb bütün günlerim
Qelbimde qovrulmaz,solmaz güllerim
Bir damla su verib,diriltse meni

Eşqinden bir Kerem gör nece yandi
Güneş de,ateş de seyirci qaldi
Adi su damlası,özü deryadı
Damlalar içinde kül etdi meni...