Su da Üşür... Şiiri - İbrahim Eroğlu

Yasemim kokulu bahçesi,
Su gibi yüreği,
Gelgitleri,
Işığı,umutları,
sapsarı saçları,
Aşk dolu çakır gözleri vardı......! !

Mavi ve siyah günbatımları,
Gümüş rengi mehtapları,
Küçücük demliği,
Şipşirin yazlığı,
dolaplar dolusu kitapları,
Dolu dolu geçmişi,aşkları.....
Albümler dolusu anıları,
Heyecenları,kıpır kıpır sevdaları vardı....! !

Anlık öfkeleri,
Deniz saatleri,
Mükemmel ötesi sıcacık sesi,
Renk renk şapkaları,
Bazen de üşüyen duyguları vardı...! !

Boşalan bir hazine giibiydi.,
Hep vermiş,hep affetmişti.!
Yalnızlıklara yolculukları bitmiyordu...,
Gemiler geçiyordu Gümüşlük'ten,
Kadıkalesi'nden,
Ama bekledikleri gelmiyordu...! ! !

Sıcak ve şiir kokan bir temmuzda değişti su gibi yüreği,
Karaşınım dediği,'serseri' bir adamla tanıştı..
Engin denizlere açıldı,
Güneyli adam denizler ötesinde yaşasa da kopmadılar,
İkisi de imkansızı sevmişti..! !
Esmer ve serseri adam şiirler yazardı,
Su yürekli sarışın kadına...
Karaşın,hiç bu kadar sevilmemişti..! ! !
Karaşının bir yanı Sarışında kaldı....! ! !
imkansızlılara inat,sevgi gitikçe büyüdü...

'Siyah sarı ve zor'' sevdanın öyküsü şiir tadında,
bir şiir bahçesinde başlamıştı,
Aşkın,coğrafyası,yaşı,mevsimi yokmuş..! !
Siyah ve serseri adam,Enginleri severdi,
sarışın ise esmer aşkları....
Su da üşürmüş,
o öğretti kara,şanssız ve uzak adama...! ! !