Su Çatlağını Buldu Şiiri - Nurettin Büyü ...

Aşk düşünce yollara
Bir pervasız gün olur mecal
İniverir gök kubbede hoş bir seda
Zaman Sivas’ta lal olur

Sivas,
Gözlerime uzak
Gönlüme yakın şehir
Âşık veysel’ce söyleniş
Dem vurur sözlere, gönüllere
Ve ulu camiden yükselen bir nağme olur
Zahir karanlıklara gömülmeden
Tarihin süzgecinde bergüzar olur

Görmediğim
Duyduğum şehir Sivas
Kuru soğuk esen rüzgârlar
Bir yaşlı ninenin feryadı duyulur
O mağrur, kimsesizliğiyle
Haykırır cılız sesiyle…
Su çatlağını buldu
Su çatlağını buldu

Saat beş’e doğru inerken yokuştan
Ayaklarım beni çekiyor, ben toprağı
Süzülüyor yukarıdan aşağıya güneş
Toprağa değen su kıvrıla kıvrıla
Yol alırken tarladan
Susuzluğun sesi
Toprağa can düşürüyor
İhtiyar ninem gelir yine yanıma
Söylenir kadife sesiyle
Su çatlağını buldu.

Sivas,
Gülkurusu özlemlerin emrine amade
Sahipsizlik, yalnızlık
Ve kaçış, isyanlara başkaldırış
Sessiz ve derinden
Suskunluk kader ile baş başa
Gözünde şehir hepten virane
Suyun sesi gelir uzaklardan
Berrak ve durgun
Çatlağını arıyor
Alevi ile Sünni
Türk ile Kürt misali
Ben ve sen misali...
Su çatlağını buldu…
Su çatlağını buldu…