Şu Boğaz Harbi Nedir? Şiiri - Derya Akgün 2

Var mı ki dünyada eşi… Demişti İstiklal Marşı şairimiz büyük insan Akif. O bir soru sormuştu ama amacı cevap almak değildi aslında. Amacı bildiğini teğit etmek, onaylatmaktı özünde. Biz Türkler ne kadar biliyorsak gerçeği tüm dünya da öyle biliyordu aslında. Öyle bir savaştı ki bu bir metrekareye 6000 mermi düşmüş, Çanakkale toprağının şehit kanı ile sulanmamış tek şehri kalmamıştı. Türk askerleri yalnız Anzak askerleri ile değil aynı zamanda açlık, yokluk, silahsızlık ve işgal kuvvetlerinin acımasızlığı ile de savaşmıştı. Kahraman ordumuz gün oldu yağsız bulgur aşı ile tayız savdı; gün oldu şekersiz üzüm hoşafı ile. Bazı gün oldu onları bile bulamadı. Açlığına aldırmadan, ama insaniyetini her geçen gün destanlaştırarak düşmanına bile merhamet ederek, Türk olmanın erdemini dosta düşmana gösterdi.
Ulu Önder Mustafa Kemal Paşa ve onun askeri tüm imkansızlıklara rağmen koca koca zırhlılara “Çanakkale Geçilmez” dediler ve geçirtmediler. Bir destan yazdılar 20 asrın bağrına. Türk ve Kürdü, Laz’la Çerkez’in yan yana yattığı Çanakkale toprağını bu ülkenin kilidi yaptılar hem manen hem madden. Ve bizlere şunu gösterdiler: “ Bu güzel vatanın canımız pahasına da olsa ülkemizin bir karışını bile düşmana vermeyiz ve vermeyeceğiz. Gerekirse koyun koyuna şehid olacağız ama düşmana boyun eğmeyeceğiz…”
Onlar, atalarımız üstlerine düşeni fazlasıyla yaptılar. Bizlere bu cennet vatanı bir inci güzelliği ile sundular. Şimdi bizlere düşen onlardan aldığımız bu emaneti en güzel şekilde koruyup, bizden sonraki nesilleri Çanakkale ruhu ile yetiştirebilmektir. Aynen Çanakkale toprağında yatan ecdad gibi bir olmak, diri olmak. Bölünmemek ve böldürmemek. Şehitlerimize layık olmak. İşte bunu yapabilir ve milli bilinci yani nesle iletebilirsek koca Akif’in ve Asım’ın nesli diyor ya nesilmiş gerçek; işte çiğnetmedi namusunu, çiğnetmeyecek dizelerine layık olabiliriz…