Şu Bizim Köy Kahvesi Şiiri - Emin Zeybek

Gönüllerin sevdası, hiç bitmeyen masaldır,
Kumar yasaktır ama eğlenceler yasaldır,
Kimi dostlar agresif, kimileri uysaldır,
Her günü heyecandır, şu bizim köy kahvesi.

Sohbetler iskambilde, bazen tavlada zardır,
Papazlar pek muhterem, tüm kızlar işgüzardır,
Yenilgi bahanesi kâğıda intizardır,
Kötü şansa isyandır, şu bizim köy kahvesi.

Tavla iki kişilik seyirciler çok kişi,
Kenarda kalanların karışmaktır tek işi,
Talih yüze gülmezse sabırla sıkar dişi,
Galip gelene şandır, şu bizim köy kahvesi,

Koz söylemek cesaret, ihaleler pek yaman,
Damlar arada kalır, aslar papaza düşman,
Birde şansı tutmayıp oyun battığı zaman,
Tütmeyen bir dumandır, şu bizim köy kahvesi.

Maça kızı ağırdır, düştüğü yeri yakar,
Kafadan dönenlerin gözleri şaşkın bakar,
Kızmak kızdırmak mubah, neşe masaya akar,
Mutluluklar saçandır, şu bizim köy kahvesi,

İçten bir dost sesiyle tüm efkârı silince,
Bir tatlı tebessümle hüzünleri delince,
Gönül selamı verip bir araya gelince,
Bütün dostlara candır, şu bizim köy kahvesi,

Sohbetin koyu hali bazen demli bir çaydır,
Dost sesinde sözcükler gecede yıldız, aydır,
Masalar malikâne, kahve sanki saraydır,
Yazılmamış destandır, şu bizim köy kahvesi,

EMİN ZEYBEK
27 Şubat 2008
Çalı - BURSA