Şu Bizim İhtiyar Şiiri - Nizamettin Özel

Şu bizim ihtiyar,
Oturmuş aynı yere.
Taşıyamıyor ayaklar,
Yaşlılık, ne çare.

Ağarmış bembeyaz,
Saçı ve sakalı.
Kimi kimsesi olmaz,
Tanıdım tanıyalı.

Nerde çocuk görse,
Öper, sırtını okşar.
Sığınmış bir kümese,
Tek başına yaşar.

Yine de gururludur,
El açmaz kimseye.
Ne ekmek ister,
Ne tek bir hediye.

Alnı çizgi çizgi,
Susuz toprak gibi.
Ağzının tek dediği,
“Beni affet Yarabbi.”