Şu Bizim Dünya Şiiri - Hasan Özçelik 2

Hepimiz bu dünyadayız,
Yılda bir mevsim yaz gelir,
Hayatın ince manası,
Kimine hayal, düş gelir.

Bir gezegen ki, o kadar,
Bahardan evvel kış gelir,
Güneye devamlı bahar,
Kuzeye karakış gelir.

Kimine ekmek, taş gelir,
Kimine ayak, baş gelir,
Ne verilse memnun olmaz,
Huyu bana bir hoş gelir.

Mütevekkil aza çok der,
“Bismillah” der, nimeti yer,
Kimi obur, yer babam yer,
Dünyayı yutsa az gelir.

Bu nasıl iştir, şaşarsın,
Ümitle dağlar aşarsın,
Nasip ise nimetlenir,
Kaba döşeğe düşersin.

Kimine üç-beş, bin gelir,
Kimine asit, baz gelir,
Kimine çok verir Mevlâm,
Şükürsüzse isyan gelir.

Hırslıların inadından,
Vaz geçer mi, muradından,
Vurmuş kuşu kanadından,
Acısı O’na haz gelir.

Kimine kuşu kaz gelir,
Günahları sevap gelir,
Arsız yüzler utanmazsa,
Kırk batman tükrük vız gelir.

Aşığa aşkı, naz gelir,
Aşk yokuşu pek düz gelir,
Tanımsız bir dünyası var,
Hali bize bir hoş gelir.

Atarsın oltayı göle,
Beklersin ki balık gelir!
Çekersin ümitle ipi,
İp tükenir, bomboş gelir.

Neymiş kural, görgü, yasa,
Bu mantıkla dolar kasa,
Güçlüler koyar kuralı;
Zayıfları alır tasa.

Sözlerim ince, farklıdır,
İçinde neler saklıdır,
Zayıflara kural budur;
Güçlü her zaman haklıdır.

İşte oğul, budur kader,
İsyan yok, ne verse yeter,
Kadere isyan edersen,
Olursun, beterden beter.

Şunu herkes iyi bilir;
İnsan tek doğar, tek ölür;
İstikametsiz yaşarsan,
Günahların miras kalır.

Prof.Dr. Hasan Özçelik
(23.07.2018, Isparta)