Şu Benim Cahil Nefsim! Şiiri - Cihat Şahin

Saymak ile tükenmez, şu nefsimin kusuru!
Esasları bırakır, tercih eder küsuru(!)

Ukba balı dururken, yeğler fani pekmezi!
Anlatsan zararını, savunur yanlış tezi!

Ati uzak zannedip(!) beklemez vaatleri!
Ebedle takas eder, şu fani saatleri!

Nameşruya yönelir, haz deyince cühela!
Helal keyfe kâfidir, kabul etmez o hala!

Bilmez dostu, düşmanı, kör şeytana aldanır!
Pisliğini iblisin, en kıymetli bal(!) sanır.

Hak kitabı okumaz, felsefeye bayılır!
Gaflet sarhoşu olup, sekeratta ayılır.

Sonsuz sanıp hayatı, israf eder boş yere!
Dinlemez nasihleri, deseler binler kere!

Deve kuşuna benzer; sokar başı gaflete,
Gerçekleri haykırsan; hep kaçar öte, öte.

Musibeti görünce, gelir biraz kendine!
Duyar az bir alaka, korku ile son dine.

Dalal düşse başına, devlet sanıp yapar taç(!)
Şu benim cahil nefsim, hakikate pek muhtaç!

Zor olsada ıslahı, yapmalıyım bu işi!
Durdurmaya mecburum, elbet yanlış gidişi!

Bol, bol dua etmeli, O, Rahmana bidayet!
Çünkü ancak o verir, şu nefsime hidayet!

Diliyorum mevladan; kerem ile lütfetsin!
Onca hata, kusuru; gufranıyla affetsin!

Kalpler onun elinde, o, her şeye kadirdir!
O, mülkünde vezirsiz, Vahit, Ehad ve birdir.

Etsin nefsi ihata; sonsuz olan rahmeti!
Çektirmesin bana çok, bu uğurda zahmeti!

Yüz akıyla çıkarsın, imtihandan yaradan!
Mücrim, müflis olarak, sevk etmesin buradan!

Cihat ŞAHİN
02.06.2010-İZMİR