Su, Âteş ve Gece Şiiri - Perihan Baykal

I

styx’ten geçtim
cehennemi gördüm
suyu ve âteşi
yan/a yan(ıl) a

sunağından kan
taşan nehirdi sesin
boynuma kıldan ince
kılıçtan keskin

kurudu bengi su
şimdi bir dil yâresi
bir acı yalım
tutuşturan
nar çiçeklerini

II

bu gece
kentin en ıssız sokağıyım
pencerem uçuruma bakıyor
sürüsünü yitirmiş bir kuşun
yorgun kanadından

kim doku(n) du yüzüne
bu balmumu hüznü
semender aşkına!
kim çözer çileyi
bu karmen kırmızı
bu paprika

ay bu gece de doğmadı
yarın belki
bir kervankıran…

III

parmaklarının ucuna basarak gel
uyandırma… içimdeki çocuk uyuyor
annesini yitirmiş
bir ayrılığın travmasında

eylül kokuyor zaman
kül… tenimde babilonya’nın
en tenha caddesi

IV

su ve ateş
sınar durur birbirini
bir ateşbaz kâsede