Küçük bi odada,
Çok uzağım sevdiklerimden ve özlediklerimden.
Ayrıyım İstanbul’dan,
Anamdam, babamdan,
Dert ortağım ablamdan
Ve küçük kuzum kardeşimden.
Birkaç arkadaşlıkla yetinebilir mi insan
Ve karşı gelebilir mi hayata
Olmadan yanında sevdikleri?
Mutlu olabilir mi insan
Uzaktayken bütün mutluluklardan?
Sahte bir gülücük neye yarar...
Bazen gerçek mutlululk nedir diye sorarım kendime,
Mutluluğa doymamış yüreğime.
Anam, babam mı?
Bir aşk mı, sevgili mi?
Yoksa sadece mutsuz olmamak mı?
Belki de hepsi!
Bu kadar şanslı insan var mı dünyada?
Bütün bunlara sahip olan.
Tabii ki bilmiyorum.
Ama tek bir şey biliyorum.
O da şu an mutsuzum...
Kayıt Tarihi : 6.11.2003 03:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!