Şu Ânda Şiiri - Nihal Mirdoğan

Kırkikindilerle yıkanmış kalem
Sessiz tadlarda aşk desin şu anda
Dilin görkeminde dönüyor âlem
Nidayı ayırdım kesin şu anda

Dehlizler omzunda baktım aynaya
Çölü avuçladım uzandım aya
Rüzgârı öptüm aktım mâveraya
Kehkeşânlar siz de susun şu anda

Kül ve ateş olan acziyetimin
Akıbetini bulsa, şu yetimin
Belki cinleridir pişmiş etimin
Hummalı alevi kısın şu anda

Ve bana kar beyaz izli tesir ol
Renkleri eşit böl, ortak kesir ol
Çeyrek,yarım derken tamda esir ol
Hüzünler,boşalın kusun şu anda

Kopçaladım sanki onu yakama
Ruhumun urbası incedir amma
Tenim kumaşında olmasın yama
Tamamlasın çarpsın sesin şu anda

Tınısı ırmaklar misalî aksın
Büyüsün gönlümde zamanı yaksın
Her kelime kâhrı kavursun yıksın
Lebi, cennet kokan besin şu anda

Gülnihâl; bu küçük kâlbe sığar mı?
Sevda, kirpiklere acı yığar mı?
Ya da ipil ipil muştu yağar mı?
Leylâ mı,Şirin mi nesin şu anda
...Ferhat mı, Mecnun mu essin şu anda