Şu An Olacağını Bilsen...

Öyle basitsin ki ey insan!
Bir damla zehir bile seni bu rüyadan uyandırıyor,
Gözünle göremediğin kadar küçük bir zerre,
Alıp götürüyor,
Yok ediyor varlığını alıyor seni canından...

Vesile,
Herşey bir şeye vesile,
Yapma sakın vesvese,
Bil hayır vardır her musibetin içinde,
Bin nasihat dinle,
Bir yalan söyleme,
Bil yanlışı ama doğrudan asla vazgeçme!

Neydi nasip?
Kısmetti herşey öncesinde,
Neydi münib?
Yolunu hak bilenlerindir bu mertebe,
Sanıyorsun ki hayat bu zerreden (dünyadan) ibaret,
Her kelamın tam her şeyin var fakat bir noksanın ibadet,
İşaret!
Beklemekte olduğun hep seni kuşkudan kurtaracak işaret...

Şimdi soruyor sana bu zerreden bir meczub,

Şu an öleceğini bilsen,
Taşıyabilirmisin ettiğin kötülükleri,
Omuzuna yüklenen günahları,
Eksik ibadetleri...

Şu an kör olacağını bilsen,
Haramın ateşi pişmanlıkla mı doldurur yüreğini,
yoksa daha çok haramamı koşturur seni,
Doyurmak için bir daha ışık görmeyecek olan aç nefsini...

Şu an ellerinin olmayacağını bilsen,
Titrer mi yüreğin,
Kanı çekilir mi korkudan ellerinin,
Uzandığın günahların ateşini mi hissedersin yoksa?
Peki ellerin tövbe edebilir mi uzakta iken senden?

Şu an dizlerinin kırılacağını bilsen,
Bilsen bir daha koşamayacağını,
O aşık olduğun işini yapamayacağını,
Oturduğun yerden bir el uzatan olmadan kalkamayacağını...

Beden yokluktur veren alır karşı gelemezsin,
Ama öyle dolu ki yüreğin varlığına bir şükür edemezsin,
Seni sen yapanın bir gün muhakkak alınır elinden,
Ne yaparsan yap asla gidemezsin peşinden,
Kim olursa olsun insan yalnız kuldur
Ne ast ne üst sadece kan ve çamurdur,
Gaflete düşmesin o karanlık bulaşmamış kalpler,
Elbet günü gelir makberden önce göğe uzanır eller,
Ne fayda kaçan trene alınan biletten,
Ne fayda vakti geçmiş bir niyetten..