Şu An Anımsıyorum

şu an… anımsıyorum

yine yeniden gördüm, vuruldum dediğim
şu an bizim caddeyi anımsıyorum
sarılıp kokladığım öptüğüm
şu an marketi anımsıyorum
konuşup dokunduğum
şu an okul bahçesini anımsıyorum
şarabını kokladığım
şu an apartman kapısını anımsıyorum…

saatlerce konuştuğum
şu an pastaneyi anımsıyorum
oturup ağladığım
şu an garı anımsıyorum
kan ter içinde yürüdüğüm
şu an caddeleri anımsıyorum
oturup da kalkamadığım
şu an parkı anımsıyorum
ensenden öptüğüm
şu an üstgeçidi anımsıyorum…

sarılmadan öpmediğim
şu an pastaneyi anımsıyorum
aşkımı yoldaşıma söylediğim
şu an kampusu anımsıyorum
kolumu kopardığın
şu an durağı anımsıyorum
defalarca elini salladığın
şu an yolu anımsıyorum…

dönüp dönüp baktığım
şu an pencereyi anımsıyorum
serçe parmağımda çıldırdığım
şu an parkı anımsıyorum
gidişinle çakılıp kaldığım
şu an bankı anımsıyorum
dönüp dönüp baktığın
şu an taksiyi anımsıyorum…

gideceğini bildiğim
şu an terminali anımsıyorum
oturup da kalkmak istemediğim
şu an kafeyi anımsıyorum
tek sigarayı birlikte içtiğim
şu an masayı anımsıyorum
alevlerinle sardığın dudağım
şu an otobüsü anımsıyorum…

öylesine bitmeyen çocukluğum
öylesine bitmeyen uykusuzluğum…

her gündüz güneşin kolları beynimi sarmamışsa
her gece ayın kolları yüreğimi sarmamışsa
çeksin kollarını üstümden her ikisi de
sarmamışsan sen
bıraksınlar
dokunmasınlar
dehlizlerime çekilirim…

“özlüyorum seni” diyorsun
“özlüyorum seni” diyorum
umarım değilsindir özlediğine yabancı
“um” değilim özlediğime yabancı…

30/31-Temmuz-2010…01-Ağustos-2010
dehlizlerde