Şu adam adam dedikleri

başına giymişsin lengerli fötür
halin vaktin düşkün perişan değil
bütün gün bahçenin önünde otur
hiç kimse laf edip karışan değil

otursan ne olur yahutta dönsen
elinde eldiven atkılı ensen
bak benim bildiğim sıfatta insan
tek hareket edip yürüşen değil

adem başta kubbe tavan çatıdır
bir kuru şan değil eyvan katıdır
kıy kişiyi yine insan etidir
bıçakla bölüşüp ayrışan değil

selam verdim seni adamdan sayıp
karşılık vermedin yaptığın ayıp
insan kendini hep yükseğe koyup
yüzünü ekişitip buruşan değil

hilkaten şekilen olsanda ayrı
gücendim sana laf söylemem gayrı
af dileyip boynun tutsanda eyri
insan bir kalp kırıp barışan değil

kuruldun başına madem caddenin
neyine güvendin kardan haddenin
hak yolu bil kişi adem maddenin
ardında koşturup yarışan değil

yarattı kulu hak düşün ki niçin
tefekküre dalıp biattan kaçın
üstünde güneşten korunmak için
kul sırra ulaşıp erişen değil

kömürden gözlerin burnun havuçtan
süpürge sapını tutup avuçtan
kahkahalar atsan gülsen sevinçten
adamlık yılışıp duruşan değil

kardan adam olma önce adam ol
insan olda anca zerre kadar ol
var aş git yolumdan sırra kadem ol
adam senle eğleşip görüşen değil...