Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
duygular soyundukça ortaya enfes öyküler ve şiirler çıkar eline sağlık değişik ve hoştu tebrikler
not.. kota nedeniyle ekleme yapamıyorum yorumla desteğe devam dost
Usulca sakladı öykülerini adam
etrafında dolanan isimden fi(i) llerin
-belli ki
kalabalık bir anason kokusuydu ay o akşam
zamanı kurulmuş sevdalarda yalnızlığına sunulan
ve şiir
seyrek ve kıvırcık saçlarının
yosma dokunuşlarıydı
ağır, sancılı
bir bir çıkardı öykülerinizi adam
Ve verdi sırasını yıldızlara
tuttuğu dileklerin
muhteşem .......çok güzel ve gizemli .tebrikler ..
bir sanat eserinin ifade ettiklerinin haklı veya haksız olması; ne eserin , ne de eleştirinin asıl konusu değildir
Bununla beraber, polemik edasındaki bir şiirde inceden telmihlerin ve nükteli söz çağrışımlarının yapılması ile sanatın lezzetinin bambaşka bir boyutla ortaya çıktığı sanırım kabul edilecek bir gerçektir.
Nef'inin o ölümsüz eserlerinde sözlerinin aynalarda başka başka görüntüler verdiğini hepimiz biliriz..
Bu anlamda, bu şiirin gergefinde de görebildiğim kadarıyla çok ince göndermelerin bulunduğunu söylemekle yetinmek istiyorum..
Kutlarım Reşide.
ustaca yazılmıs..
gülümsedim......................................
kutluyorum sizi
müzeyyen başkır
bir bir çıkardı öykülerinizi adam
Ve verdi sırasını yıldızlara
tuttuğu dileklerin
Tebrikler yürekten kaleminize ulaşan şiiri yazan kalem susmasın sevgilerimle
Müşteriler iyi vakit geçiriyor.
Ah şu eğlencenin 'baş striptizcisi' yılışıklığa münhasır 'fi (i)l'likten' muaf tutabilseydi kendilerini...
Ani öfke dalgasına maruz anlamsız ve sapkın tokmakçılığın çukurunda çamura batmazdı bu eylemin hayvanlığıyla.
Kalabalık anason kokusu, en son sınıf adi adamlar meyhanesinde, uğultularının çıldırtıcılığında.. Şaşkın kalıtımsal hücreler beyinden gönüle terörize duygular indiriyor. Akşamların ağlatılması nelere yakışır?
Zamana kurulmuş sevdalarda yalnızlığa sunulan.
Saç seyrekleştiğinde kıvırcıklığından utandığı zamanlar olur. Neye niçin inatlığından. Striptizlik kanıksandı oyunda belki ama daha yosmacalık bekleseydi biraz. Sancının da bir asaleti vardı.
Yıldızlar ironiyle güldü.
Müşteriler iyi vakit geçiriyor.
Ah şu eğlencenin 'baş striptizcisi' yılışıklığa münhasır 'fi (i)l'likten' muaf tutabilseydi kendilerini...
Ani öfke dalgasına maruz anlamsız ve sapkın tokmakçılığın çukurunda çamura batmazdı bu eylemin hayvanlığıyla.
Kalabalık anason kokusu, en son sınıf adi adamlar meyhanesinde, uğultularının çıldırtıcılığında.. Şaşkın kalıtımsal hücreler beyinden gönüle terörize duygular indiriyor. Akşamların ağlatılması nelere yakışır?
Zamana kurulmuş sevdalarda yalnızlığa sunulan.
Saç seyrekleştiğinde kıvırcıklığından utandığı zamanlar olur. Neye niçin inatlığından. Striptizlik kanıksandı oyunda belki ama daha yosmacalık bekleseydi biraz. Sancının da bir asaleti vardı.
Yıldızlar ironiyle güldü.
iki kişinin bildiği sır değildir diyorum
ve üçüncü şiiri bekliyorum... bence üçüncü olmalı
saygılar efendim
Bu şiir ile ilgili 68 tane yorum bulunmakta