Stran [uzun hava] Şiiri - Yusuf Karçı

Rüzgâr gecenin içinden bir stran ulaştırıyor bana,
Beynimi kamçılayan melodiler oluşuyor kafamda.
Bakıyorum iri gözlerimin cansızlığında sabit bir noktaya,
Heyecanlanıyorum şekere kavuşmuş çocuk gibi stranı her andığımda…

Çocukken yaşlılar toplanıp okurlardı yaz tatilinde gidince köye,
Unutmam babama sorduğumda hayatı yorumlar demişti kendilerince.
Bana tarihimi sorgulamayı öğretti anlatılanları dinleyince,
Evim ocağım yandı savaşta diyordu o kapkara dede…

Koyu demli çaylar ikram edilirdi aralıklarla misafirlere,
Kimisi dayanamaz ağlardı koca bir of çekip gizlice.
Niye ne günahı var ki bu insanların, sebep ne ölümlere?
Batıda insanlar dertleri nedir görmez, sahildeler el ele…

Büyüdüğümüzde anladık varlığımızmış iten katledilmelere,
Bu kan sürüyor ölümle yaşamı ayıran çizgilerle.
Yaşamak için savaşmak barış için ölmek var felsefemizde,
Şimdi kara dede bir stranda bana yaz ‘ASİCE ÖLÜMÜME’…