Stoa Rubaileri Şiiri - Hışman Taş

Dinle Hakkın sözünü,
Kirletme hiç özünü,
Gerçeğe dön yüzünü,
Çoğalt kendi gücünü.

Rahat yurdunda yatma,
Zillet aşından tatma,
Kalbine arzu katma,
Ruhunu ona satma.

Cesaret etmediğin
Zor kalır senin için.
Canlıysa cesaretin,
Kolaylaşır işlerin.

Bırak boş umutları,
Zihninden at dışarı,
Yoktur onların karı,
Vermez sana başarı.

Arzu kalbe girince,
Hükmediyor bilince,
Korkuyla birleşince,
Ediyorlar işkence.

İsteme imkansızı,
Olur kalbine sızı,
Dost görünse de bazı,
O bir zaman hırsızı.

Önce iyice tanı,
Elinde olmayanı.
Ona verme zamanı,
Meşgul etme aklını.

Mümkünse gayret et yap,
Mümkün olmayandan sap,
Üzülüp olma harap,
Boşa çekme ıstırap.

Kontrol dışı şeyler var,
Kabullenmemek zarar,
Madem etmeyecek kar,
Üzülmek neye yarar?

Doğru olanı yapmak,
Ve yanlışa bakmamak.
Bunlarla olursun pak,
Yoksa kalırsın korkak…

Azdır korkuyu yenen,
Kutsal acıya gülen.
Azdır kendini bilen,
Kalpten arzuyu silen.

Daima yüce tanı,
Akla uygun olanı,
Yok say karıştıranı,
Doğru ile yalanı..

Zihne iyi fikir ek,
Özenerek ve tek tek,
Ta ki yeşerene dek,
Baharı getiren çiçek.

Zihinsel bağımlılık
Çok kötü bir hastalık
Bu rezil yapıyı yık
Bu kara zindandan çık.

Kafalardaki kalıp
Üzer huzuru çalıp
Tutunma iyi sanıp
Kurtul uzağa atıp.

Yıpratıcı duygular
İnsana verir zarar
Kurtulmaya ver karar
Bunlarda yoktur yarar.

Nedeni acıların:
Zihinsel kalıpların
‘’Şimdi’’ni karartmasın
‘’Şimdi’’ harici anın.

Geçmişten al dersini,
Gelecek bekler seni,
Yap yapman gerekeni,
Takma hiç gerisini.

Olan olmuş eskide,
Geçmişteki ‘’şimdi’’de
Olacaktır yeni de
Gelecekte ‘’şimdi’’de.

Yük etme akla dünü,
Hem gelecek yükünü,
Sevgiyle donat günü,
Kurut nefret kökünü.

Suça suç ekler nefret.
Suçu göremez gaflet,
Suça denktir adalet,
Suçu aşar merhamet.

Önce kendini fethet,
Boş umutları def et,
Göster azim cesaret,
Ve insanüstü gayret.

Yenilgi ya da zafer,
Bunları düşünmez nefer,
Dayanır gayret eder,
Sonuç ‘’Allah’tandır’’ der.

Herkese saygın olsun
Böyle saygın olursun,
Bil ki sen de bir kulsun,
Kulluk ile ulusun.

Saygı duy suya taşa
Doğaya uygun yaşa,
Bak düzelir kargaşa,
Savaş döner barışa.

Sahte umutlar için
Seni yormasın zihnin,
Olsun sen tek ilgin
Yapabileceklerin.

İnsanı yöneten sır;
Zihinsel kalıplardır.
Bu dar kalıpları kır,
Huzur buna dayanır.

Geçmişin sona erdi,
Gelecekse gelmedi,
An’da yaşa ivedi
Hayatın=sonsuz şimdi…

Sürüklenmeyi bırak,
İradendir dayanak,
Değilsin kuru yaprak,
Cüz-i iradenle ak…

İstiyorsan düzelmek,
Sana iki şey gerek;
Hatayı kabul etmek,
Onunla bağı kesmek..

Niçin tasarlandık biz,
Nedir ki görevimiz?
Kirlilik olmuş deniz,
Nasıl kalırız temiz?

Her şey bağlı Rabb’ine;
Gelecek takdirine,
Geçmiş merhametine,
Bugünse sevgisine…

Doğayı anla koru,
Teslim ol sorma soru.
Algın olursa doğru,
Görürsün her şey duru.

Bir şey ne ise odur,
Neden görürsün kusur,
Düze deme ki çukur,
Yoksa bulmazsın huzur.

Düşünce, göz, kulak,
Yalanı sandırır hak,
Doğaya hikmetle bak,
Birliğin nehrinde ak…

Değişim sürer hızla,
Ona direnme asla,
Eğer uygunsa akla,
Buna kendinden başla.

Almak için yarışı,
Sert ol kendine karşı,
Kazanırsın savaşı,
Hak edersin barışı.

Vaaz verme örnek ol,
Budur hakka giden yol,
Kandırmasın sağ ve sol,
Laf az olsun, amel bol.

Sağlamsa karakterin,
Ölsen de yenilmezsin,
Kesilse de nefesin,
Arşa çıkacak sesin.

Haz ve korkudan sakın,
Ruhun köle olmasın,
Olsan bunlara yakın,
Olmaz ölüden farkın.

Arzu putunu devir,
Korkunu taşa çevir,
Bul adanacak fikir,
Cesaretle yola gir.

Rahatlık putunu kır,
Rahat canı yıpratır,
Gayrette göster sabır,
Şansın yaptıklarındır.

Çürütmüş halkı konfor,
Azmi görüyorlar hor,
Herkes hep konuşuyor,
Laf kolay, icraat zor..

Rahatı etme murat,
Onu tembellere sat,
Ona kesilme dikkat,
Hayatından çıkar at.

İmkânsız değildir zor,
Yeter ki kendini yor,
Bedenin olsa da mor,
Seni yutmasın konfor.

Söylenme sakın dayan,
Yücelecek dayanan..
Ringe çıkmadan, baştan
Yenilmiştir sızlanan.

İbretle doğayı gez,
Gör o acele etmez,
Tohum hemen yeşermez,
Bir günde meyve vermez.

Düşme hemen yeise,
Girme o dar kafese,
Doğaya uygun ise,
Durumunu benimse.

Boş umudu sil at,
Kalbe vermez hiç rahat,
Beklentiden ol azat,
Huzur dolsun bu hayat.

Oyalıyor tasalar,
Kalpler eder ah-u zar
Akıllı erken anlar;
‘’Yalnız bir hayatın var.’’

Korku yerine bilinç,
İnsana verir sevinç,
Cesur değilse bilinç,
Algımız olur hep linç.

Kibir, haset, su-i zan,
Bunlar manevi yılan,
Huşu, sevgi ve şükran
Zarar gelmez bunlardan.

Kıskancın yüzü gülmez,
Takdire aklı yetmez,
Hakkı duysa da bin kez
Yüreği hazmedemez.

Olsak da mahir usta,
Eksiğiz çok hususta,
Bildiğimiz bir nokta,
Bilgisel okyanusta..

Bazen nimet felaket,
Bazen felaket nimet,
Kaçınılmazsa bir dert,
Ona güzelce sabret.

Bazen yere düşersin,
Kendini bulmak için,
Der ki sana kaderin;
‘’Direnmektir görevin..’’

Var olsa da engeller,
İnanan devam eder,
Engellere şöyle der;
‘’Bana inancım yeter.’’

Olma dostu yeisin,
Dayanmak olsun işin,
Suçu yok ki denizin,
Yüzme öğrenmelisin.

‘’hayır’’ demeyi öğren,
Kurtul ‘’evet’’ yükünden,
Şerlere ‘’hayır’’ demen,
Hoştur şerli ‘’evet’’ten..

Temizse karakterin,
Zaferdir her yenilgin,
Sağlam karakter edin,
Budur gerçek zaferin.

Hayattaki tek değer,
Sarsılmaz bir karakter,
O sarsılmazsa eğer,
Sarsamaz seni şerler.

Sağlam alışkanlıklar,
İnsanı güçlü yapar,
Tüm zamanın olur kar,
Hayra dönüşür zarar.

Hazzı edinme amaç,
Hazla kirlenir mizaç,
O zehirli bir ilaç,
Aklın varsa ondan kaç.

Zorluklara göğüs ger,
Haz putunu yere ser,
O hayır sanılan şer,
İnsanı pişman eder.

Gönlünü çalan arzu,
Seni yapar bir kuzu,
Yaşama kurar pusu,
Kalmaz hiç tadı tuzu.

Sabır acı gelse de,
Sabret zora yine de,
Ferhat gibi dene de,
Meyvesi şirindir de.

Öfke, korku, üzüntü,
Ruhta yapar çöküntü,
Daha da olur kötü,
Zihindeki gürültü.

Olduğun şu mekânda,
Bulunduğun zamanda,
Hazır ol şimdi burda,
‘’Burada ve bu anda.’’

Kim ki an’ı yakalar,
Saf sevgi olup akar.
Şeytan boş kalbe bakar,
O kalbe nefret sokar.

Bilinç üstünde çalış,
Sevgi hissiyle barış,
Yüksek bilince alış,
Sevgi yolunda yarış.

Işıldarsa cesaret,
Yok olur her esaret,
Sağlam olsa esaret,
Meyve verir her gayret.

Ey fani! Kendini seç,
Olsun yüzün hep güleç,
Kendini aşarak geç,
Boş kibrine de gül-geç.

Bir yanılgıdır kibir,
İnsanı eder esir,
Tevazuysa bir iksir,
Hakikati gösterir.

Onurlu özür diler,
Hemen hatadan döner,
Kibirli ısrar eder,
Hatasına suç ekler.

Anlamsız insanlardan,
Zarar gelir her zaman,
Selam verip, durmadan
Uzaklaş hep onlardan.

Kirli olan arkadaş,
Kirletir yavaş yavaş,
Kirliyle olma yoldaş,
Kirliliği yen ve aş.

Var türlü türlü insan,
Kimi gül kimi yılan,
Ya eğit ya da katlan,
Yoksa edersin ziyan.

Dert edince her derdi,
Başın göğe mi erdi?
Dert yeise güç verdi,
Seni yerlere serdi.

Geçmişini hayra yor,
Yoksa işin olur zor,
Sen ŞİMDİ’yi görme hor,
Yarın şimdi başlıyor.

Maskeyi ‘’kendin’’ sanmak,
Çok büyük bir aldanış.
Gel hakikatle barış;
Gerçek kendinle tanış.

Bağımlı olan insan,
Korunamaz acıdan,
Bağımlılıktan kaçan,
Odur huzuru bulan.

Devamı olmayan haz,
Hiçbir işe yaramaz,
Arif faniye kanmaz,
Bilir özünde mecaz.

Ey acıya düşmüş kul,
Acının kaynağını bul,
Bağımlılıktan kurtul,
Düzenlemeye koyul.

Varsa nahoş duygular,
Demek bir mesajın var;
Bağımlılık denen nar,
Sana veriyor zarar.

Bütün olumsuz hisler,
‘’bağımlılığın var’’ der,
Bundan doğan hüzünler,
Neşeden mahrum eder.

Zihnimizdir hükmeden,
Anlamları yükleyen.
Değişmesi gereken;
Zihni güden felsefen.

Zihninden sanmayı sil,
Sanmayı gafletten bil,
Varlık, fikir ve fiil,
Bunlar yokluktan değil.

Arzularına vur gem,
Bu en onurlu erdem,
Yoksa her yerde her dem,
Acıya olursun yem.

Derde yatkın her yürek,
Boşuna çeker kürek,
Kalbi hep olur ürkek,
Alçağı görür yüksek.

Korku= yaşarken ölmek!
Tek korkum; korkak yürek.
Arzu= zehirli yemek!
Tek arzum; istememek.

Boğulma haz nehrinde,
Ayıl acı zehrinde,
Acı hazzın içinde,
Haz acının elinde.

Korku ve arzu varsa,
Bunları izler tasa,
Dilekler ‘’tercih’’ olsa,
İnsan bulaşmaz yasa.

Dardır mutsuzluk çarkı,
Sanki katil bir şarkı,
Hoştur mutluluk arkı,
(B)akanlar görür farkı.

Kim derse ’’ALLAH büyük’’
Sırtında hafifler yük,
Onu bulur özgürlük,
Her derdi olur küçük.

Neden edersin figan,
Kerim’e eyle aman
O zat edince ferman,
Derdin olacak derman.

Zannederler dünya dar,
Oysa hep mutluluk var,
Kimi bilmeze sorar,
Kimi uzakta arar.

Hiç kimsedir çoğunluk,
Yoklukta var yoğunluk.
Herkes varlıkta yokluk,
Yokluktan olmuş çokluk.

Seversen her varlığı,
Ruhun tatmaz darlığı.
Kalbin bulur sağlığı,
Duymaz nefret çığlığı.

Gitme aklın tersine,
Bir şey geçmez eline,
Sormalısın kendine;
Akla uygun olan ne???

Senin nefretin neden,
Mantıklı bir söylemden,
Doğru yaşanmaz zaten,
Doğruluk bilinmeden.

Akıldandır tedbirler,
Dikkatini buna ver,
Bir savaş varsa eğer,
Silahsız olur mu er?

Uyma ayyaş aylağa,
Yeniden kalk ayağa,
Göster ölüye sağa,
Nasıl bakılır çağa…

Erdemin peşine düş,
Gerisi sadece düş,
Bu yolda eyle dövüş,
İster kalk, ister düş..

Arzunun boynunu vur,
Bunun neresi zordur?
Korkulardan uzak dur,
Yoksa bulmazsın huzur.

Arzu denilen serap,
Vermesin sana ıstırap.
Sen doğru olanı yap,
Gerisi zaten girdap.

Şefkatini genişlet,
Büyüğe eyle hürmet,
Küçüğe et merhamet!
Budur sırr-ı muhabbet.

Masum değil sözcükler,
Anlamı setrederler,
Şartlanmış olan kalpler,
Gerçeklik zannederler.

Sahte çözüm tuzağı,
Kurban etmiş bu çağı,
Kurtlar kurmuşlar ağı,
Alıyor solu sağı..

Şifadır sevgi hissi,
Hep ol sevginin sesi,
Sarsın kalbin sevgisi,
Kendin dahil herkesi.

İkilikten uzaklaş,
Büyük birliğe ulaş,
Hızlıca yavaş yavaş,
Ol herkesle arkadaş.

‘’BİR’’ çakmağı çakmalı,
İkiliği yakmalı,
BİR’den BİR’e bakmalı,
Birdenbire akmalı..

‘’Ben’’ deme ‘’biz’’ de,
Evren saklıdır BİZ’de
Ondan gelmişiz biz de,
Vahdet mayası bizde..

SAYI: Sıfır ve bir’dir,
Her varlık benzersiz bir,
İnsan sayısı nedir?
Sekiz milyar tane ‘’BİR’’

Farklılık illizyonu,
Zihnimizin oyunu.
Eğer VARLIKsa konu,
Tut BİR olma yolunu.

Bilmek etmiyor ki kar,
Hislerde ölmüşlük var,
Söylenmek neye yarar?
Korkunç çürümüşlük var.

Gönüller olsun temiz,
Biz yaşayan sevgiyiz,
Bakan görür mühim giz;
İnsan, sevgisiz aciz.

Kalpte parlayan huzur,
Hem menzil hem de yoldur,
Kim ki bu yolu bulur,
İncitilemez olur.

Her şeyi sevme yolu,
Bu yol ışıkla dolu,
Yolcuları huzurlu;
Olmazlar nefret kulu.

Şunlara gerek silgi:
Faydadan yoksun bilgi,
Kalbe varmamış ilgi,
Söylenmemiş bir sevgi.

Az düşünüp çok hisset,
Bitsin nefrete hizmet,
Sevgi ile bul kuvvet,
Zihne akmasın nefret.

Öfke şeytani bir his,
Başı da sonu da pis,
Hükmedince bu necis,
Aklı kaplar kara sis.

İntikamdan alma haz,
Tahammül eyle biraz,
Ediyorsan itiraz,
İki tane mezar kaz.

Karakter denen kale,
Koru şaşmaz yürekle,
Olma yıkılsan bile,
Hazza korkuya köle.

Baş tacı yap erdemi,
Erdemle donat demi,
Her dem erdem mevsimi,
Görünür cismi resmi.

Sahip olduklarını gör,
Olma nimetlere nankör,
Nimet sahibi bonkör,
Olunmaz O’na nankör.

Duymazsan canlı ilgi,
Olmaz sevginin rengi,
Kalplerde yoksa sevgi,
İşe yaramaz bilgi..

Erdem, akıl, adalet
Bunlarsız hayat zillet.
Bunlarda edip gayret,
Zelil olmayı reddet.

Erdemde yoktur hile,
Huzur verir gönüle,
Yaşa hep erdem ile,
Sana zor gelse bile.

Her dem iyi ol ama,
Kimseye kanıtlama,
Şöhret denen tanınma,
Kalpleri eder ama.

Başkası yok sen varsın,
Özgüvenin kadarsın,
Onlar yapamaz sansın,
Özgüvenle yaparsın.

Eğer yoksa cesaret,
Kaderindir esaret.
Cesur olan şahsiyet,
Özgür insandır elbet.

Kurtul zayıf kendinden,
Var ol tekrar yeniden,
Yapılması gereken:
Oluştur güçlü bir sen.

Kanma dünya rengine,
Arzu koyma kalbine,
Yardım edip kendine,
Kendini var et yine…

Arılar bal yapıyor,
Güller koku saçıyor,
Daldan meyve yağıyor,
İnsan niye yaşıyor??

Varlıklar bu evrende,
Enerji ile madde,
Tasviri şu ifade:
Hem karmaşık, hem sade..

Var olan her şey dönüşür,
Dönüşmek için yürür,
Ölmeye doğup görür,
Başka doğmaya ölür.

Sanma sağ kalacaksın,
Tozdun, toz olacaksın.
Her şeyi unutacaksın,
Hem unutulacaksın.

Akan nehirdir zaman,
Her şeyi eder yalan
Ne mal kalır ne de şan,
Amelin olur kalan.

Emanet her şey bizde,
Ölüm hep peşimizde,
Gelecektir bize de,
Zamanı geldiğinde.

Dar ve karanlık çukur,
Kaçınılmaz bir sondur,
İstersen bin tuzak kur,
Ecel insanı bulur.

Ecel geldiyse eğer,
Emaneti Rabb’e ver,
Olması gerekenler,
Olacak birer birer.

Bu yolu çoklar gördü,
Nice sultan yürüdü,
Nicesi sefa sürdü,
Sonra ölüp çürüdü.

Dünya alımlı bir han,
Ordan geçiyor insan.
Kendini baki sanan
Olmamış orda kalan.

Bak şu kıpkızıl güle,
Girer nice gönüle,
İşi bitince hele,
Canı verecek yele.

Girmişsin bir yarışa,
Yanaşmazsın barışa,
Ölüm gelince başa,
Dönersin kuru taşa.

Yakındır fani insan,
Unutman, unutulman.
İmkansız baki kalman,
Emanet sendeki can.

Sen ha bugün ölmüşsün,
Ha bin yıl sonra bugün.
Ölümden sonraki gün,
Ha taziye, ha düğün…

Hatırlanmak değersiz,
Onda yoktur hiçbir giz,
Mezara varınca biz,
Kalır mı bizden bir iz??

Ha davul gümbürtüsü,
Ha toplumun sövgüsü.
Şerse toplumun süsü,
Neye yarar övgüsü?

Tembele verir acı,
Vicdan denilen savcı,
Olur onun kırbacı,
Ölüm denilen avcı.

Bir zamanlar yoktun,
Yokluktan varlık oldun.
Sanma ki bu bir oyun,
Oyun için mi doğdun??

Gitmen gereken yol,
Ne sağdır, ne de sol.
Herkesleşme olmuş bol,
Herkesleşme kendin ol.

Sözü sohbeti atla.
Yoldaşsan hakikatla,
Gereken davranışla,
İnancını kanıtla.

İnanmak isteyene,
Bakmak yeter evrene.
İnkarı dileyene,
Çoktur şüphe-bahane.

Bedenin, ruhun, nefsin
Bunlar verilmiş niçin?
Cesaretle hak için
Güçlenmektir görevin.

Başlamazsan hep zordur,
Başlarsan kolay olur.
Tembellikten uzak dur;
Azmet olmazı oldur.

Suçlasın suçlayanlar,
Bunda da bir hayır var.
Eşek eşeği sayar,
Bunda acayip ne var??

Sen kusurdan uzak dur,
Yapacağın şey budur.
Birinde varsa kusur,
Sorumluluk onundur.

Dünya denilen bu yer
Bazen rahatsız eder.
Lazım değilse boş ver,
Gerekliyse göğüs ger.

Eğer gerçekse sevgin,
Mahbuba olur ilgin,
Mutlu ise sevdiğin,
Mutluluğuna sevin.

Şerliler asla bilmez:
Karakterler yenilmez!
Şerler toplansa bin kez,
Sana zarar veremez.

Rehberin aklın olsun,
Ondadır kurtuluşun.
Akıl verilmiş kulsun,
Neden kullanmıyorsun?

Lazım değilse deme,
Yapış hep bu erdeme.
Kullanıp pis kelime,
Ruhunu lekeleme.

Karşında varsa insan,
Ona insanca davran.
Zorluk gördüğün zaman
Karakterine dayan.

Her fikir bir yargıdır.
Sandıkların algıdır.
Mantıktan uzak sabır,
Temelsiz bir kaygıdır.

Toplumun içine gir,
Hayır insandan gelir.
Var edilen her bir bir,
Birbirleri içindir.

Olmalısın ölçülü,
Hak onunla örülü.
Sonucu: olmak güçlü,
Bu erdemin ödülü.

Algını düzelt çabuk,
Buna bağlı mutluluk,
Algın olursa yamuk,
Moralin olur bozuk.

Bazen anlamlı fikir,
Kimine görünür kir,
Görülse bile hakir,
Hakikat hep yücedir.

Bil ki seni yöneten
Düşüncene hükmeden.
Zihnine hükmetmeyen
Olamaz zarar veren.

Öfke, israf ve şehvet
Bu duygulara hükmet.
Yoksa bulursun zillet,
Çekersin gam ve zahmet.

Cahil davranmaz iyi,
Umma böyle bir şeyi.
Tanır insan en iyi,
Meyvesinden bilgeyi.

Yetmiyor iyi olman,
Hem gerek iyi kalman,
Hem gerekir her zaman,
Kötüden uzak kalman.

Hedef hazırlık ister,
Yoksa kar etmez hüner,
Dikkatini azme ver,
Azim her şeyi yener.

Taviz denen gevşeklik,
Asla değildir etik.
Görünürsün çok ezik,
İş zorlaşır üstelik.

Engeli aşıp yol yap,
Herkeslik yolundan sap,
Yaparsan yanlış hesap,
Hayatın olur harap.

Olsan bile çok adil,
Kimse kusursuz değil,
Kendi eksiklerini bil,
Böyle olursun kamil.

Bil ki gerçek kahraman,
Kendisini kurtaran.
Kendini kurtarmayan,
Olur yerinde sayan.

Faydasız bir yaşamak,
Yaşamaktan çok uzak.
Olmayan şerlerden pak,
Şerre olur müstehak.