Sterliçya... Şiiri - Ziya Tüfekçi

ve yaşamak ağırdı...
...

gözlerinde umudu,
yaşama sevincini,
kalbini, aklını,
mutluluğunu biriktiren,
ve devamlı tebessüm kıvamında
düşler kuran, kurduran,
keşkelerin anlamsızlığını,
bu kadar anlamlı kılan
bir sterliçyanın hikayesiydi bu...
...

tan vaktinin turuncu gülüşü gibi,
dağların toprağa ölüşü,
ve hatta hüznün gönlüme çöküşü gibi,
yalın ve yalnız,
mağrur ve gururlu
bir kızın hikayesiydi bu...
...

herşey bomboş bir bardağın
suya kattığı anlam kadar anlamsızken,
ve bu kadar ağırken hayat,
içinde biriktirdiğin
onca düşe yol verirken yüreğin,
hadi bu kez bir daha gülümse,
dağılsın onca bulut...
...

ki sen onca mutluluğu haketmişken,
ki en mutlu sen'ler biriktirmişken içinde,
ki hayatın hala en güzel yaşındayken,
hadi gülümse;
ki en çok sana yakışıyorken...
...

bu bir sterliçyanın hikayesiydi...

güzel,
mağrur,
hüzünlü,
içten,
şefkatli,
bir tebessüm kadar masumdu...

bir çakıl taşıydı...