Stella Şiiri - Gökhan Barış Pekşen

Anavatanı belirsiz siyah bir leke gibi akıyordun gözlerimden
Sonrası;
Beyaza bulanan bir pamuk tarlasının o en orta yerinde
açıyordun gözlerini kimsesizligime..
Ruhundan süzülen bir şimşek gibi çakılıyordum kalbine
kalbim - üzeri açık yaraların duası gibiydi en çok
kalbin - üzeri kabuk baglayan yaralarımın potansiyel katiliydi..
Susuyordum yalnızlıgına Stella
vedaların saçlarımda savruluyordu;
her sildigimde aynamdaki parmak izlerini..
Acımıyor artık kalbim
her geldiğinde sen
beyaz bir perde açılıyor ve her yer karanlıkla inatlaşıyordu..
Biz böyleydin seninle Stella
günahımın giydiği renk Kırmızı
Kırmızı en çok sana yakışırdı bilirsin
bilirsin..
Ve ben bu şiir sana Kırmızının şehrinden yazıyorum
gözlerim kapanıyor
kalp atışlarım sona geliyor
nefesim kısa metrajlı filmler gibi son buluyor Stella..
Kayıp bir çocuğun yalnızlığını öldürdün sen bu gece
ölümün sessizliği delik deşik Ruhumda şimdi
Katilim olduğun için
Kalbim ellerinde seni yaşıyor Sessizce /..

Nisan/2012