Starliçya Bir Gül Şiiri - Kubilay Demirkaya

Bir çiçek tut dedim, tanısın seni
Doğsun rüzgârından kalıcı bahar
Neden kaçarsın benden bu sıralar
Z ifiri dert sarmış gel gitlerini
Bak elden kayıyor bal gibi yıllar!
Pas pal günlere sor, bil değerini

Bir şarkı tutturmuş dilin sürgüsü
Düzeltmek istiyor bozuk arayı
Ne mümkün, söylenir sessiz şarkıyı
Ü zmez seni korkma kalp döküntüsü
Durmak suç, getiri ver starliçyayı
Sevda çekene ver gül kokan süsü

Sevmeyi söz sanma yükü taşınmaz
Dağ kadar efkârı dağ kadar bir dev
İmkânları donat yapmasın grev
L ayığından bir söz dile dolanmaz
İnci sevdam ser üstüne temiz şev
Seven gönül gerçek izden ayrılmaz.

Hani olur ya; çaresiz kalır el
Tutmaya üşenen bir suçlu gibi
Damla sel, okyanus birinci mevki
E lbette olacak yanımızda yel
Tut sarkık saçından esintisini
Keder semti dolaşılmaz çok ilkel

Yeni bir hayatı ödünç bulmak zor
Hızlı koşan kasırgalar vermez tat
Birkaç fasıl ninni söylesin imbat
Y ardıma mı gelecek, hadi bir sor!
Hayallere sığmaz başıboş murat
Gerçek sevdalara gözler bakar hor

Çelpeşik sevdaya sakın acıma
Her tümcesi saklı kalın bir kitap
İçinden sızan hal okunmaz harap
H ata işler durur göksünde yama
Bu ne biçim bir dert, ne biçim azap
Misilleme yapar suçsuz yaşama

Varoluş hikaye, yok oluş kabir
Mazimiz kışkırtır tutuk ezberi
Gömelim toprağa küflenmiş sırrı
A yrılık oldu bak çakalım sedir!
Uzatalım boydan boya kaderi
Ant olsun ki, tanışalım bire bir

1989