Stanbul Şiiri - Refika Gürkan

Ayaz vurmuş camlarında
Serçesi sükun eder şehrimin
Yürek çırpınışları duyulur
Çınarından süzülen damlalarda
Geçmişin.

Aya vermiş yüzünü Ayasofya
Suların gölgesinde şahlanan
Sultan Ahmet
Galata yalnızlığı çökerken içime
Sinesinde bir ben olmuş sevdaların
Kız Kulesi.

Büyük ada martıları
Kanatlanır göğün mavisine
Toprağında baharın kına kokusu
Tüter sanki buram buram
Kınalı adada.

Mevsim değişir günbegün
Boğaz perdesini yeniden açar
Martıların ekmek gailesinde.
Anlatılmaz yaşanır
Stanbul…