Stadyum Beşiği Şiiri - Mehmet Cüryani

Türlü türlü beşik vardır dünyada,
Cevizden yapılan antiği vardır.
Öyle bir rahattır, olur rüyada,
Çocuğa bu alem beşikten dardır.

Uyu bebek uyu, içindir bunlar,
Dinlensin yaramaz, olmasın yavru.
Çocuk beşiğinde uykuya dalar,
O zaman çiftleşir kumru ve kuğu.

Bazı beşik vardır madeni sağlam,
Ama çocuk için stresli bir yer.
Orada da çeker gam üstüne gam,
Ağlaya ağlaya olur hep heder.

İşte böyle dünya beşik yurdudur,
Uysun büyüsün, değildir murat.
İnsan insanların çok kez kurdudur,
Kullan kullan onu sonra da kır at.

İşte stadyumlar böyle bir beşik,
Orada insanlar uykuya dalar.
Dışarıda ne var, irtibat kesik,
Dünya elden gitse; avucun yalar.

Evet malı biri götürür gider,
Beşikte evlatlar uyurlar iken.
Olur koca tarih ve vatan heder,
Eşikte horlarken zavallı, sen, ben..

Uyan ey kardeşim dünya hayatı,
Bunu için değil, imtihan için.
Belli bir müddettir, gün ve saati,
Niçin düşünmeyiz, bilmeyiz niçin.

Kendi kendisini aldatan insan,
Sonunda bir taşa toslar uyanır.
İster temmuz olsun bu, isterse nisan,
Servili çukura nihayet varır.

Hesap horultuyla verilir mi hiç,
Uykulu gözlerle, kaygı silinmez.
Burada uyanık, tadacak sevinç,
Gaflette olana sekine inmez.

Ey benim milletim altın milletim,
Nedendir bakıra bu özentin ki.
Ey benim devletim elmas devletim,
Dünyanın yektası, alemin teki.

Seni bekliyor bak, insanlık seni,
Haydi uyan terk et, boştur oyunlar.
Terk et şu zamanda zay beşiğini,
Uyansın evlatlar, oğul, torunlar.

Susuz şu insanlık, yanlış çöllerde,
Sen ulaştır ona, teslim suyunu.
Bak perişan hali yanmış çöllerde,
Akıt ruhlarına tensim suyunu.