Srebrenitsa Kahramanlarına Sözler

Anayı oğuldan ayıran,ayrılan bir çiçek gibi yoncasından,
Alıp birer birer gülen güzel gözlerin perdesini kapatan.
Meydanlara doluşan kan kusan hainlerin zamanı.
Kara bulutların şarkısını söyleyen şeytanın cocukları.
Srebrenitsa'da.

Bir bir toplayıp masumları tarlalarda,
Yatırıp dizlerin üzerine domuz bağıyla.
Sessizce ölümü beklerler ömrün baharında.
Utanır mermi mermiliğinden,yönünü kendi tayin etse;
Patlamak ister tüfeğin ince belinde.
Srebrenitsa'da.

Suçsuz bir insanı öldürmekten ağar,
Ne civa vardır,ne nikel,nede en ağır metal.
Bir göz yaşı dökmezsizin,korkusundan kalmamış mecal.
Akıp giderler toprağa,yarım kalan güzel umutlarla.
Analar ardlarından baka kalırlar,bilinmeyen mezarlara.
Srebrenitsa'da.

Srebrenitsa'da.
Kahramanlara sözler söylenir.
İnce nakış işlenmiş usta dudaklarda.
Ağıtlar yakılır,yüzüne yüz sürülecek çocuklara.
Ölmek,hiçbir zaman böyle ölmek değildir; hele vakit baharsa.
Yerini bulur adalet,bir gün gelir ilahi nizamda.

Srebrenitsa'da.
Kahramanlara sözler söylenir.