Srebrenitsa dedim.... sustum,
Dilim söylemez oldu konuşamadım.
Karşımda elif gibi dimdik duran,
Anıtların herbiri bir devdi,ağladım.
Vatan Bosna dedim…özledim,
Toprağına topluca gömüldüm.
11 Temmuzları her şehirden,
Kelime-i Şehadetler duyarım.
Soykırım dedim…öldüm,
Kahpe ateşi ile vuruldum.
Dünya sessize büründüğü vakit,
Allah dedim ,yere yıkıldım.
Karadziç dedim…cani vahşi kasap,
Elbet birgün sorulur bu hesap.
Nefesinde olsun hep zebaniler,
Aman diledikçe,yaksın cehennem azap.
Kayıt Tarihi : 12.7.2023 01:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kardeşlerimizin Soykırıma uğradığı günü dün gibi unutmadık.Aradan yıllar geçti. Şehitlerimiz hesap gününü beklemektedir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!