Spinoza'ya 'mal' beyanı Şiiri - Mirat Cân

gelin size mamelekîmi okuyuvereyim havvanın yavruları.
tanrının pek kıymet verdiği,
oysa şimdilerde benim ellerimde can çekişen iradem var.
(evet var dedim Heraklit doğru işittin.
dur hele ortalık zaten karışık.)
dolayısıyla aramın pek de iyi olmadığı nefsim.
sanırım anksiyete denen illete tutulmuş
binaenaleyh fırtınalar kopsa yaprağı kıpırdamayan ruhum.
hevâların peşine,
benden doğaya
ordaan oraya.
hayvanî...
ve bana dahi oldum olası yabanî bir beden.
hayatın, narinliğine aldırmadan hırpaladığı,
hüznü masumiyete
dili bala,
kalbi bana bulanık bir adet papatya da yazıverin oraya.
büyük harflerle yazın onu.
siz bari incitmeyin.
bulanığı da tırnak içine alıverin madem.
dedik ya "yakalayıveriyorlar."
yokuş aşağı freni patlak bir otobüs misali hayatım.
şayet, insan olmak dahi başlıbaşına, böylesine gölgelerken mükemmelliği
bir insan olarak
sigaramı yakıp, aya ve yıldıza gözlerimi diktiğim şu mahzun gecede
ya ne dememi beklerdin saygıdeğer Spinoza.