köhne bizansın
karakan sızıyor duvarlarından
avurtları çökmüş
solgun yüzlü nilüferin
sesi hırlıyor tenhada
gövde can çekişiyor
kurbanlar yetmiyor zatürreye
ölüm ayinleriyle
debelendikçe gövde
bir kızıllık yetim günlere inat
diri tutuyor yutkunduğumuz ütopyayı
salyalardan geçiyoruz
bir ırmağın taşını görerek
köhne bizansın
ışığa devredilen yasını
unutmuyoruz
Kayıt Tarihi : 1.8.2009 00:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!