Sözünüz Vardı Şiiri - Zülfü Evin

Ne hükmümüz geçer ne de sözümüz,
Güzel günler gelecek diye diye,
süründürdünüz.

Hani zamanı gelince sorulacaktı hesap?
Kol geziyor, bana, ülkeme ahkam kesen kasap.

Her daim göğsümüzü siper eyledik size,
Neden verdiniz? zalime, haine vize.

Bir şafak vakti alacaktınız bir bir kapıdan,
Şafak söktü lakin uyanmadınız uykudan.

Verilen söze mi yanayım, gözden akan yaşa mı?
Bizim hain bildiğimiz yoksa dokunulmaz paşa mı?

Olmuş bazı karaktersizler bunlara maşa,
Hainlik yap deseler gidecek koşa koşa.

Ülke yangın yeri, bense yanan kor olmuşum,
Her gamda alevlenip sonra kül olmuşum.

Yıllar yılı taşın altına koyduk bedenimizi,
Ezilen biz olduk, yedik kendimizi.

Benim değerlerime sövüp durdular, duydunuz mu?
Hainlerle toplantılar yapanları unuttunuz mu?

Ülkesini, bayrağını, toprağını seviyor diye bize soruşturma açanlar,
Vatana ihanet edeni kapıda karşılayıp, makam saçarlar.

Sabır sabır diye döktük saçı, kırdık dişi,
Söz verenler! sözünden döner mi er kişi?

Ne hükmümüz geçer ne de sözümüz bizim,
Her acıyla tazelenir, kanar yaramız bizim...