Sözünde Durmayı Kolay mı Sandın?

Sözünde durmayı kolay mı sandın,
Eri değil; sahibi her makamın,
Dil; lastik, yay gibi kıvırır lafın,
Ey! yöneten, haram sana makamın.
*
Üzerinde hakkı var çalışanın,
Haktan, adaletten hep uzaktasın,
Hakkın vermiyorsun, ism-i makamın
Adil ol kemiklerin sızlamasın.
*
Makam, mevki, gelip geçici bil ki,
Dolanıp kürkhaneye gelir tilki,
Söz verip tutmayana ne denir ki,
Haklar havada kalmaz, sorulur ki
*
Bilmem; niye yaşıyorsun dünyada
Bir gün, sende inersin o makamda
Tahmin et, kim ne söyler gıyabında
Kim bilir, neler kalacak ardında
*
Hayatın en evzeli, adalettir,
Adil olan, gönüllere fatihtir,
İnsan kendine, makamlar yaratır,
O makam, kendisiyle yok olandır.
*
Makamın yükseltip, gönlün alçaltan,
Gönülde kazanır, taht ile revan,
Baki değil bu dünyada, hamam, han…
Adillik, insancıllık baki kalan.
*
Kalbinde; iyi niyet, adalet yok…
Kinle beslenen ruhunda, sevgi yok,
Ördek ve tavus gibi benliğin çok
Makamda adil olmayan ruh, bozuk.
*
Hep kendi bildiğine doğru diyen,
Gerçeği görür, Arı ruhla bakan,
Beri düşün, Hele devr-i âdemden,
Kim saydı geçenleri, her makamdan.
*
Şu yalan dünyadan umudunu yüz,
Makam, mevki, paradan olur mu dost?
Canın çukur bir yanı, beş metre bez,
Sevgi, alçak gönül, cemale remiz.
*
Empati kur, karşında kin de düşün,
Demoğlu; bir gün hükmü geçer mührün,
İnsan fani, hem makamın, hem mevkin,
Sev, sevil, gönüllerde sürsün hükmün.

Haydar DEMOĞLU