Lisanınca Hu derken, zerre-i Kainat da
Uzak olsun bizlerden, firavun da inat da
Şu esbabın içinde, en şerefli insandır,
Eğer insan olmaksa, gönlünü Hakka yandır.
Ağzından bir kelime, çıkmadan çekirdekse,
Çıkınca ağaç olsun, kulak ver sen o sese.
Her sayfada başkadır, esma-ül Hüsna’sı da,
Çağırır adı ile, kulum desin bak Huda.
Muhabbeti manevi, anlatır kısımları,
Araç eylemiş sana, yol için cisimleri.
Nefsin ile muhabbet, eyler isen sevk eyle,
Rahmanı ilahiyi, göster ona şevk eyle.
Dünyaya muhabbetin, dalalete düşürür,
Uyar isen nefsine, seni yoldan şaşırır.
Sözün özünü ara, Hakka kulluk etmektir,
Yolunda doğru dürüst, yürüyerek gitmektir.
Meczup oldu halife, şaşkın şaşkın geziyor,
Hak nasip eyleyince, güzel şeyler yazıyor.
Kayıt Tarihi : 19.2.2016 16:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!