Yazın ortasında, kavurucu sıcaklığı kenara itip, göklerin âdeta delinmiş sesini işittiğiniz zaman...
Bardaktan boşalırcasına yağan, doluyla karışık yağmurun yeryüzünü müşerref kılmasını izlediğiniz zaman...
Anlarsınız ki, bu bir yağmur değil, dolu değil; bu Allâh'ın rahmeti, Ramazanın bereketi, gökyüzünün şehveti, toprağın şehadeti...
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta