Yazın ortasında, kavurucu sıcaklığı kenara itip, göklerin âdeta delinmiş sesini işittiğiniz zaman...
Bardaktan boşalırcasına yağan, doluyla karışık yağmurun yeryüzünü müşerref kılmasını izlediğiniz zaman...
Anlarsınız ki, bu bir yağmur değil, dolu değil; bu Allâh'ın rahmeti, Ramazanın bereketi, gökyüzünün şehveti, toprağın şehadeti...
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta