Sözün Özü Şiiri - Yılmaz Öztürk

Güneş solmuş üşüyor yalnızlıktan şikayetçi olmuş
Geceler gündüze düşman sol el sağa küs olmuş
Nice ağalar riya uşak makamında heder olup gitmiş
Çare dostu karşılıksız sevmekte bülbül figan eder olmuş

İsmimizi nerden aldık bilmeden hep senlik benlikten nedir
Bu çekilen çile derman olmalı gönül dostuna dost nedir
Bilmeli efendiyle uşak nedir odamızın farkı aynı evde değilmidir
Farklı olan gündüzle gce hepside sende ben bende sen değilmidir

Sol el sağ elden olurmu üstün sen yada ben bu ayrılık neden
Hiç ayrı yaşayanı gördünmü yaşarmı can ruh ayrı bedenden
Ben oldum artık sende sende olurmusun benden öte sen
İşit sözün özü yaradılanı sevmektir yaradılana hor bakmadan