Çamurlarınız yapıştı duvarımıza, çamurunuzun hamurunun kanla karılmış karası, yürek yarası lekeler bırakırken, haykırası hortlamış bebeleri kandırdınız, taşı toprağı taşkınlık haline getirdiniz, cephe eyleyip meydanları, aş isteyen başlara cephane taşlar taşıttınız… güya sözünüz barıştı
söz barıştı, öz köz oldu…
barış kana, sözün özü dumana karıştı,
ben aşkı bir üveyikten satın aldım,yaşım onaltı
o zamanlar bakır rengindeydi dağlar
daha şıvan düşmemişti böğrüme
daha deli deli esmemişti ruzigar
kalbim acıya düşmemişti
sanırdım bütün ırmaklardan koşacaktım
Devamını Oku
o zamanlar bakır rengindeydi dağlar
daha şıvan düşmemişti böğrüme
daha deli deli esmemişti ruzigar
kalbim acıya düşmemişti
sanırdım bütün ırmaklardan koşacaktım
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta