Ahlâkın bekçisi; hayâ(utanma)'dır. Bu bekçinin bir gün nöbet tutmaması hâlinde; kalp, karanlığın tèsiri altında, kendini kötülüklerden koruyamaz hâle gelir. Kalbin savunmasız kalması ise; bedenin topyekûn savunmasız kalması anlamına gelmektedir. Çünkü; tüm bedeni kalp yönetir. Kalp bozulursa; bedenin tüm işletim sistemi zarar görür... Kötülükleri engelleyen hayâ'dır. İnsanlığı felâkete sürükleyen ise, hayâsızlıktır. Bu yüzden herkesin utanmaya ihtiyacı vardır. Bu ihtiyaçtan da öte zorunluluktur. Çünkü; utanmazlık, insana her kötülüğü yaptırır.. Unutulmamalıdır ki; toplumları hayâ ayakta tutar, hayâsızlık ise; toplumları kemirerek acı bir şekilde yok eder... Utanan insanları dost edinin, çünkü onlardan zarar gelmez. Başımıza ne geliyorsa; utanmazlar yüzünden gelir !...
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta