Sözün Özü...! ! !
Saraylar köşkler verseler,
Işıktan nurdan,
iterim elimin tersiyle,
Haşa huzurdan,
Hep dem vursamda,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



can ki ne can...
içten ve tüm duygusallığı ile akmış...
anlamı anlatımı güçlü harika çalışma...
saygılarımla kutlarım...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta