Yalnızlık, yanında hiç kimsenin olmaması değildir. Bilakis, herkes yanındayken seni kimseciklerin anlamamasıdır...
Yalnız kalmayı becerenler, anlaşılmayan insanlar değil; anlaşılamayan, derin ve ince düşünceli, hissiyatlı insanlardır...
Yalnızlık, tefekkür limanına atılan zincirdir. Yalnızlığın kazandırdıklarını kuru kalabalık kaybettirir. Bu yüzden yalnızlık, kuru kalabalığın keşmekeşliğinde heder olmaktan kat be kat iyidir...
Tarihe ismini altın harflerle yazdıranlar, hayatlarının belirli dönemlerinde yanlız kalmışlardır...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta