Sözün Özü 201 Şiiri - Engin Çakar

Yalnızlık, yanında hiç kimsenin olmaması değildir. Bilakis, herkes yanındayken seni kimseciklerin anlamamasıdır...

Yalnız kalmayı becerenler, anlaşılmayan insanlar değil; anlaşılamayan, derin ve ince düşünceli, hissiyatlı insanlardır...

Yalnızlık, tefekkür limanına atılan zincirdir. Yalnızlığın kazandırdıklarını kuru kalabalık kaybettirir. Bu yüzden yalnızlık, kuru kalabalığın keşmekeşliğinde heder olmaktan kat be kat iyidir...

Tarihe ismini altın harflerle yazdıranlar, hayatlarının belirli dönemlerinde yanlız kalmışlardır...

Yalnızlık sayesinde insan iyi düşünür, yalnızlık sayesinde insan doğru düşünür ve yalnızlık sayesinde insan diğerlerinden farklı düşünür...

Diğerlerinden farklı düşünmek insanı bir süreliğine yalnızlaştırsa da, bir zaman sonra peşinden bir dünya kalabalığın gelmesine neden olur. Bunun anlamı, ömrünün sonuna dek hiçkimsenin yalnız kalamamasıdır. Çünkü, yalnızlığın çok uzun sürmesi fıtrata terstir...

Kaybedileni bulmak için yalnızlık istenir. İnsan daha çok kendini bulmaya özenir. Çünkü kendini bulanlar, benliğini çözenler nefislerinin esiri olmaktan uzak olurlar...