Fitne ortamında insanlık kendini gösterir. Kimi fitneye körükle gider; insanlığını kaybeder, kimi de; eliyle, diliyle veyâhut kalbiyle buğzederek insanlık nâmına konuşur. Herkes bir şeyler konuşur fakat, herkes gerçekleri konuşmaz; kimi korkar, kimi kin kusar, kimi de yanlışa susar. Kimsenin konuştuğu silinmeyecek, tüm kelimeleri tarih not ediyor. Gün gelecek tarih gerçekleri haykıracak. İşte o gün, fitneye körükle gidenler, fitnenin aleviyle yanacaklar. Çünkü, tarih her zaman tekerrür eder; tarih boyunca kimsenin yaptığı yanına kalmamıştır, kalmaz da. Buna el-Adl olan; sonsuz adâlet sahibi izin vermez...
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta