Sözün Nerde Be Annem Şiiri - Oktay Altuntaş

Bir gece vaktiydi yalnızdım

Sert rüzgarların estiği ayaz bir geceydi annem

Ben üşüyordum

Bedenim donmuştu ve artık ruhum titriyordu be annem

Sen yoktun yalnızdım bedenimi saracak hiçbir şey yoktu annem

Ben üşüyordum

Hani derdin ya ben hep yanında kalacağım seni koruyacağım diye

Ama yoksun be annem ben ölüyorum hani nerdesin sözün nerde

Sen gittikten sonra yüreğimde o sıcaklığı o şefkâti birdaha hissedemedim annem

Artık yüreğimi saran beni koruyan bir el yok annem

Hani yavrundum be annem hani hiç bırakmayacaktın beni

Haydi söylesene sen nerdesin sözün nerde be annem

Korkuyorum anne birgün sensizce yokolup gideceğim diye

Biliyormusun anne sen gittikten sonra hiç mutlu olamadım

Ama herzaman mutlu gözükmeye çalıştım ruhun ile birlikte olduğum için mutsuzluğumu hissedip üzüleceğine inandığım için

Taki o gece farkettim sensiz kaldığımı sensiz bir yüreğe sahip olduğumu

Artık taşıyamıyorum ne bu bedeni nede bu yüreği sensiz olmuyor be annem

Çıkgel artık çıkgel annem

Gelki yürekteki bu sızı dursun bendenimin yükü hafiflesin

Yoksa öleceğim ben sen gelmeden çekip gideceğim be annem

Ya sen gel yada çağır ben geleyim kurtar beni bu yükten annem

Kurtar beni bedenimdeki bu soğukluktan sar bedenimi kollarınla

Isıt bu bedeni ısıt bu yüreği be annem son kez kurtar oğlunu

Hani hiç bırakmayacaktın beni haydi söylesene nerdesin sözün nerde be annem