Sözün Hakk'ı Şiiri - Orhan Börcek

Hilafetten dem vuruyor,
Aklı evvel bir engerek.
Sanki çocuk kandırıyor,
Gerdan kırıp kırıtarak,
Salladığı boş çıngırak …

Başıma taç olacakmış,
Arşa ferman salacakmış.
Alem feyiz alacakmış,
Bak yediği naneye bak!
Erdim diyor dünkü çırak …

Sana uyup can yakalım,
Herkese bir kulp takalım.
Orda biraz dur bakalım!
Kendine gel titreyerek,
Aç çakala orman gerek …

Ashabıma gâvur dersen,
Mirasını devir dersen.
Sap çiğneyip saman yersen,
Nene lazım yağlı börek,
Büyük başa harman gerek …

Döner-durur devrin çarkı,
Fetvaya ne hacet var ki?
Canın candan yoktur farkı,
Karanlığı terk ederek,
Can içeri girmen gerek …

Oyanda dır-bu yanda dır,
Hakk dediğin dört yanda dır.
Her ne varsa mayanda dır!
Zorla değil, isteyerek,
Hikmetine ermen gerek...

İnsan ile yaratanın,
Arasında saf tutanın.
Ruhundaki kör şeytanın,
Şer yüzüne tükürerek,
Boynuzunu kırman gerek …

Zır yobazın diyeceği,
Değiştirmez bu gerçeği.
Beynindeki örümceği,
Aklın yolu bir diyerek,
Taştan-taşa vurman gerek …

Avlayacak kuş değiliz,
Yanar-döner “hoş” değiliz.
Sallanacak baş değiliz!
Öldü mü ki ey mübârek,
Pir Sultan’dan urgan gerek …

Mektebimiz ser çeşmeli,
Her damlası sevgi seli.
Pirim Hacı Bektâş Veli!
Cem olmuşuz tek bir yürek,
Sevdamıza meydan gerek …

Yesari'yim tok söylerim,
Döner-döner hakk söyleri
Çok dinlerim tek söylerim,
Tekrar etmem be hey Gerzek!
Susup, kulak vermen gerek …