Sözün Bittiyi Yer Şiiri - Midayet Kara

Senelerce ağlattın, nedir bu kastın
Yaramızın üstüne, tam parmak bastın
Senin dostunum yine, değilim hasmın
Sözün bittiği yerse, ne diyem canım

Anlatma artık bana, kalamam sessiz
Deli divane oldum, yüreğim sensiz
Bana hiç söyleme, öyle yerli yersiz
Sözün bittiği yerse, ne diyem canım

Bu dünya dar gelir bana, sen olmadan
Boşa laf edersin, hiçbir şey bilmeden
Aramıza zalimler, gelip girmeden
Sözün bittiği yerse, ne diyem canım

Seni ararım, nerdesin iki gözüm
Unutulmaz ki asla, verdiğin sözün
Zalim babandan bize, çıkmadı izin
Sözün bittiği yerse, ne diyem canım

Yol yordam bilenlere, gerekmez tarif
Üstüne kürk giyene, denilmez zarif
Kötü söz söyleyip de olunmaz arif
Sözün bittiği yerse, ne diyem canım

Sevgi değil midir, aşkımızın özü
Kulağın duysun, ağızdan çıkan sözü
Söylenen tek bir yalan, yaralar bizi
Sözün bittiği yerse, ne deyim canım

Yok benim gözüm asla, parada pulda
Kalbinde sevgi vardır, her garip kulda
Dikenler döşense de gittiğim yolda
Sözün bittiği yerse, ne deyim canım

Ben neler çektim, zalimlerin elinden
Kimse beni, döndüremedi yolumdan
Tutacak bir sen kaldın, benim elimden
Sözün bittiği yerse, ne diyem canım

Her kötü söze, kulak tıkarım duymam
Söylenene aldanıp, kimseye uymam
Sevgimiz yeşerecek, ben bunu saymam
Sözün bittiği yerse, ne deyim canım
(1376) Ocak 2021