Sözün Bittiği Yer

Birer, birer çıkıyor cansız bedenler sözün bittiği yerlerden.
Ülkemin kalbinin attığı bu nokta,yaslara bürünmüş
Ve halk şaşkın üzgün.
Bekleyişte ses yok, cevap yok kimseden
Ailelerdeki ağlamalar,yaslardan başka.
Çocuklar ne olduğunu anlamadan hıçkırarak ağlamakta
Ve halkta öfke, isyan,
Ağıtlar ağlamalar sarmış etrafı.
Kıyamet gününden farksız.
Yalvarışlar içinde yaşlar dökülmekte gözlerden.
Bir taraftan sıra, sıra canlar geliyorken.
Ardı arkası kesilmiyor gelenlerin.
Sayılar gittikçe artıyor,öfke dolu zaman ilerledikçe
Hastaneler buzhaneler,kim olduğu belli olmayan cesetlerle dolu.

Burası, sözün bittiği yer.
Burası, acının, ölümün yürekleri sızlattığı yer.
Ve,
Katliamdır acıdır ihmaldır, sözlerinin dillerde dolaştığı yer
Kim suçlu kim suçsuz, o belli değil.
Ardı arkası kesilmiyor, yerin altından çıkarılan canların.
Toprağa verilmek üzere sıra, sıra yatırılıyor canlar.
O canlar makber yerine geldikçe.
Yüreği burkuluyor, yaklaşıp bakanların.
Ceset, ceset dolaşıp bakmaktalar sessiz yatanların suratına.
O kişiler kardeşti, babaydı amcasıydı.
Bu yüzden her yerdeydi, gözyaşlarıyla feryatlar.
Ve yavaş yavaş tükenmeye başlıyordu insanlarda umutlar.
Zaman ilerledikçe,
Haykırışlar,çığlıklar içerisinde.
Burası, düğün yeri değil, sözün bittiği yer.

15 Mayıs 2014