Sözün Bittiği Yer (2) Şiiri - Ozcan Atac

Neydi paylaşılan bu kurtlar sofrasında
Göğün rengini niçin değiştirdiniz
Ve siz ağzı kulaklarına varan
Hayatın küçük böcekleri, insan kanını emenler
Vahşiliğinizi kim verdi size
Su ve ateş
Ateş ve su
Dağları kül kokulu ülkemin
Güle hasret bıraktınız Çocukları
Savaşmayı bilmez
Rüyalarında ekmek görürler oysa
Bu bir kader değil, oyunsa hiç değil
Söz biter derin bir uğultu düşer kalbine dünyanın
Orada başlar tarihin kanlı sayfaları
Işık kararması orada başlar
Bir ananın güneşe bağdaş kurup ağlaması
Bir babanın kucağında yavrusuyla
Vahşetin resmini çizmesi
Ve katli vacip dediğiniz
Ölümün soğuk yüzü orada saklıdır
Renkler anlamını yitirdi
Derler ki, geceyle gündüz kardeşmiş
Söz dile küs akla yar olmazmış