Sözün Başladığı Yerde/Tılsım

Akşam oldu, yaktım yine şehrin bütün ışıklarını
şehrin tüm kuşları yarıda bırakmış güneşle dansını
gece sıcak yorgan tüm delilerin üstüne
zaman
ipini koparmanın vaktini çağrıştırıyor bilincime
yaralı sokak köpekleri kedilerle sarmaş dolaş
kanar çeşmeler, kanar kızılcık şerbetleri ve ağular
nerde bir keskin bıçak görsem irkilirim
bıçağın ucunda yürüyen
BEN'im…

suskunluklar dizboyu, çığlık atma, delinir beynim
kavruk yüzün ve çelimsiz bedeninle özgürlüğün adıdır yetim yüreğin
dükkanına dönen tilkilere bir daha sormalıyım itaatin anlamını
cola tenekeleri, pet şişeler ve eski gazeteler arkadaşım
yağmur bulutları çolak ve kentin insanları esir
yumduğum zaman gözlerimi düşlerim esrikliğinle haşır neşir
son teli de koptu sazımın, bozlaklarım dinlensin
nerde gözleri gülen bir insan görsem
düşerim bıçağın ucundan
uryan hayallerimde uçuşan
SEN'im…

Başıboş zamanlara yelken açtım hiç düşünmeden
kayıp şehirlerin efsanelerini yazmak bana düştü, ne çare
hüküm
kravatlı düzgünlerin elinde kumanda
söylenmemiş bir tek söz söyleyin bana ne olur
kaşının altından bakıyor düşünen adam
düşündüğü sadece düşünmemeyi düşünmek
ve belki de dilinden düşecek sıcak bir Nefes
hoyratlar ve gazellerle beslemeliydim yüreğimi
dokunmalıydım göğe uzattığımda ellerimi
ellerim yüreğine dokunmalıydı
şimdi nerde uyuyan bir çocuk görsem
içimde en güzel tınıları binlerce yıllık ninnilerin
özlem ve biraz da hayat sedef kakmalı çakımın sapında
sözcüklerin arasına saklanmış sevgili
çözdüğüm her tılsımda
boynuna dolanmış
GİZ’im…