Tek bir başağın teneleriydik;
çırptılar,
çırptılar;
dağıldık.
Hayat denen deryada,
bir ufak sandal;
küreksiz,
yelkensiz kaldık;
çırpındık,
çırpındık;
pes etme!
Pes etme!
Daha yorulmadık.
Umudu senden eksiltme,
son hattinedek.
Sözümüz var
ve yine sözümüz olsun.
Can bedeni ter edenedek;
debelleşip çırpınacağız,
biraraya gelenedek,
8 Temmuz ‘02
Mehmet Ali Onay
Kayıt Tarihi : 15.1.2013 09:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!