Sözümüz Şiiri - Osman Kaya Malatya

Bir ömür beraber olalım derdik,
Ne oldu deyişti sözümüz bizim,
Babadan dededen böyle mi gördük,
Bu değildi dostlar özümüz bizim.

Sevdamız destandı yürek dağlardı,
Gönülleri birbirine bağlardı,
Eşler bir arada güler ağlardı,
Çınardı oğlumuz kızımız bizim.

Hayır için seve seve giderdik,
Zorda kalanlara yardım ederdik,
Üç koçtan birini kurban adardık,
Zayıfa olmazdı pozumuz bizim.

Rızasız bahçeye giren olmazdı,
Gülen yüzlerimiz erken solmazdı,
Zengin olan fakirlere gülmezdi,
Mazide bellidir izimiz bizim.

Ata biner meydanlara çıkardık,
Orgun orgun akranlara bakardık,
Düğünde, bayramda ezgi yakardık,
Nazlı yare idi nazımız bizim.

Yarenler coşkundu o güzel çağlar,
Henüz gonca idi sümbüllü bağlar,
Türkü sesleriyle çınlardı dağlar,
Aşk ile ağlardı sazımız bizim.

İnsanımız haram ekmek yutmazdı,
Safinemiz yol alırdı batmazdı,
İnsanlar kimseye çamur atmazdı,
Harman tozu idi tozumuz bizim.

Çevremiz virane yuvayla doldu,
Gencecik fidanlar sarardı soldu,
Yetimler arada perişan oldu,
Kaya der ağlıyor gözümüz bizim.