Sözüme Küs Şiiri - Hülya Sancak

Yoruldum feda etmekten kendimi,
İçimde bir ayna kırıldı.
Camları yüreğime batıyor..
Çekip elimi ayağımı bütün yaşanmışlıklardan,
Bulduğum ilk tenhada
Gölgesine yatıracağım kavrulan bir çocuğu
Ömrümün söğüt ağacının……….
Sessiz sedasız olmalıyım,
Ayak sesimi karıncalar bile duymamalı,
Usulca gitmeliyim buralardan.

Yoruldum saklamaktan kendimi,
Yüreğimi.
Kaçak sevdalar büyüttüm korak topraklarda,
Gözlerimle suladım,
Dayanamadılar güneşin sıcağına.
Yetmedi gözyaşlarım yaşamaları için,
Kurudular...

Yoruldum kaçmaktan ötelere,
Susmuş değil susturulmuş bir çığlık.
Sistemler bağlıyor dilimi,
Kendime dönüşlerim bundandır belki,
Bundandır kalemime dost olmam,
Sözüme Küs......