Aslında öğlen öğlen dökülmezdi kalbimden inciler,
İlham denen eşsiz olgu dolmazdı içime.
Ama işte hep diyorum ya sende bi gariplik var diye,
O gariplik ne garip bir şeyse, zaman mevhumumu kestirdi dişine.
Hayatımın tamamına yakını, artık ateşe daha yakın,
Çünkü biliyorumki, bir o dağlar yaralarımı, bende açtığın.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta