Sözüm Ona Kahraman

Aslında öğlen öğlen dökülmezdi kalbimden inciler,
İlham denen eşsiz olgu dolmazdı içime.
Ama işte hep diyorum ya sende bi gariplik var diye,
O gariplik ne garip bir şeyse, zaman mevhumumu kestirdi dişine.

Hayatımın tamamına yakını, artık ateşe daha yakın,
Çünkü biliyorumki, bir o dağlar yaralarımı, bende açtığın.
Ruhumun sandığından, alıp gittiğin gibi birçok şeyi,
Al götür geçmişimi bile şahlandıracak yarınlarımı.

Söylüyorum ya hiç kül kedisinden prenses mi olur diye,
Vazgeçtim, çünkü artık eminim çekip gideceksin güle güle.
Öğlen üzeri başlamıştım ya bunları dökmeye,
Saat 12 yi vurmak üzere, koş yetiş faytona ki kabağa dönüşmesin yine.