Sözüm Meclisten İçeri

biliyorum,
serinlediğim su kenarları,
konuştuğum yıldızlar,
uçan kuşa dediklerim hiç bilinmeyecek.

biliyorum,
pencerem yok,
kapım yok benim;
hangi dalınıza konsam tutunamam düşerim
hangi çatı altında mutlu olurum ki,
evsizim,
yurtsuzum.

biliyorum,
İçimdeki dünyanın düzeni kimden sorulacak,
ortalık karıştı diye,
kimden sorulacak biliyorum.
izin verdim diye suyumun bulanmasına
hepsi kimden sorulacak biliyorum.

biliyorum,
dinlediğim şarkılar sorulmayacak
yazdığım dizeler sorulmayacak bana.
biliyorum ki
işlerine gelmeyecek
hiç anlayamayacaklar
dinlemeyecekler
verdiğim cevabı.

biliyorum,
bir gün sorgular sona erecek
ve hatta unutacaklar ne çektiğimi,
susmakla kim ölmüş ki diyecekler
birer birer ölüyorlar işte görüyorum.

biliyorum,
sözlerim yağmalar çıkar pazarınızı;
dilim çivi gibi batar her sürdüğüm yere,
ben demedim siz dediniz
o halde kaldırın adınızın başındaki sıfatı,
söküp atın üzerinizden sözde erdemlerinizi.
ama bilin ki
gönlümdeki teraziye dokundurmam
dokundurmam yasakçı zihniyetinizi.

biliyorum,
dönüş yok ki geriye,
zamanın düğmeleri yok ki;
getirebilir misiniz çevirerek geriye.
o halde yazdıklarımı sorgulayın
o halde dinlediğiniz şarkılar sorulsun size
acısın içiniz…acısın…
istemezseniz ben çekerim yerinize.
‘’Eskidendi’’yi okuyun yüksek sesle
neden şimdi uykusuzluk vakti
bu da bilinsin böylece…

dönüş yok geriye biliyorum,
ne desem çekilsin varsın öteye beriye.
nedenler niçinler sorulsun
susulmasın,
sorulsun.
ve bu da bilinsin istiyorum….

biliyorum,
serinlediğim su kenarları,
konuştuğum yıldızlar,
uçan kuşa dediklerim hiç bilinmeyecek;
ama ben avazım çıktığınca bağırıyorum işte
hepsini bilin
hepsi bilinsin istiyorum…

hergün biraz daha kokuşup oturun köşenizde
herşeyi bir yana bırakıp
yakıştırmalar yapın cahil yüreğinizle
ama herşeye rağmen yitirmeyeceğim;
seveceğim sıcaklığımı ben.
nasıl seveceğim hem de bilemezsiniz,
içimde hep kımıldayacak bu sevi
bir bebeğin gülümseyen yüzüne,
bir bebeğin gözlerine gülümsemek gibi
tertemiz...

Eskidendi
Murathan Mungan